“จดหมายจากพ่อและแม่”
1 ปี มี 365 วัน แต่ยังดีนะที่ยังมี 3 วัน ที่เราจะได้เจอลูก คือ วันพ่อ วันแม่ และวันเกิดของพ่อแม่
ลูกรัก…เมื่อพ่อกับแม่เริ่มแก่ตัว เราหวังว่าลูกจะอดทนเราทั้งสองได้บ้าง บางคราวที่เราทำจาน ทำแก้วแตก หรือทำแกงหกบนโต๊ะเพราะสายตาไม่ดี ลูกคงไม่ตวาดใส่เรานะลูกนะ คนแก่มักจะอ่อนไหว ถูกตวาดเมื่อใดก็จะน้อยใจมากๆ เลย ลูกรู้ไหม
เมื่อใดที่หูเราดับ เราจะไม่ได้ยินลูกเลย…ขอลูกอย่าตะคอกถามเรา “หูหนวกหรือไง” โปรดพูดช้าๆ อีกครั้ง หรือจะเขียนให้เราอ่านก็ได้นะ ลูกรัก, พ่อกับแม่เสียใจที่แก่ตัวแล้วเป็นอย่างนี้
เมื่อขาหมดแรงลุกไม่ขึ้น เพราะเข่าไม่ดี เราก็หวังว่าลูกจะช่วยพยุงให้แม่ลุกขึ้นได้ เหมือนกับที่เราเคยช่วยพยุงลูก เมื่อเริ่มหัดเดินนั่นแหละลูกเอ๋ย
เราหวังว่าลูกจะทนฟังเราได้ เมื่อเราเริ่มพูดซ้ำซาก ขอลูกอย่าทำให้เราเป็นตัวตลก หรือกลัดกลุ้มที่จะฟังเราเลย ลูกจำได้ไหม เมื่อยังเล็กแล้วเฝ้าพร่ำวอนกับพ่อว่า อยากได้ลูกโป่งใบนั้น ลูกพูดแล้วพูดอีก จนแม่ต้องซื้อให้ในที่สุด
โปรดให้อภัยเรื่องกลิ่นตัวของพ่อแม่ ที่จะต้องมีกลิ่นคนแก่ๆ เป็นธรรมดา ขอลูกอย่าเคี่ยวเข็ญให้เราอาบน้ำเลยนะ ร่างกายของเราอ่อนแอมากแล้ว กระทบน้ำเย็นๆ เมื่อไหร่ เราจะไม่สบายได้ง่ายมากเลย หวังว่าเมื่อเราเข้าไปใกล้ๆ ลูกจะไม่ลุกหนีจากเราไป ลูกจำได้ไหมเมื่อยังเล็กๆ แม่ต้องวิ่งไล่ลูกอยู่นานกว่าจะอาบน้ำลูกได้แต่ละที
ลูกเอ๋ย…ถ้าลูกเริ่มแก่ตัว ลูกจะมีเวลาว่างเหลือเฟือเลย เราหวังว่าลูกจะคุยกับเราบ้างแค่ไม่กี่นาทีก็พอแล้ว เพราะพ่อกับแม่ต้องเหงาอยู่กับตัวเองตลอดเวลาและไม่รู้จะคุยกับใครเลย เรารู้ดีว่าลูกต้องยุ่งกับธุรกิจการงาน แต่ก็ขอเวลาคุยกับเราสักนิดเถอะลูกเอ๋ย แม้เรื่องของเราจะไม่น่าสนใจเลยก็ตาม
ลูกจำตอนเด็กๆ….ได้ไหมว่า ลูกมีเรื่องเล่าให้พ่อแม่ฟังมากมายเหลือกเกิน แล้วเราก็เออๆ ออๆ รับฟังลูก ทำท่าเป็นสนใจและรู้เรื่องดีทุกครั้งไปลูกเอ๋ย…เมื่อวาระสุดท้ายคืบคลานมาหาพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ต้องนอนป่วยอยู่บนเตียง เราหวังว่าลูกจะช่วยดูแลเราด้วย
เราขอโทษที่ทำที่นอนเปียกแฉะหรือเปรอะเปื้อน เราหวังในความดูแลของลูก เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง…เมื่อมันมาถึงพ่อกับแม่คงไม่ทนอยู่ได้นานนักหรอกจ้ะ เมื่อความตายมาถึง พ่อกับแม่หวังว่า…ลูกจะจับมือเราไว้ ให้เราเข้มแข็ง
…ในที่สุดแล้ว เมื่อเราได้ไปเฝ้าพระองค์…พ่อกับแม่จะพร่ำกระซิบท่านที่ข้างหูถึงความ ดีงามของลูก…ที่รู้จักรักและกตัญญูต่อพ่อแม่…ลูกรัก พ่อกับแม่ขอขอบใจทุกอย่าง…ในความรักและเอาใจใส่ที่ให้กับเรา รักลูกมาก พ่อและแม่
ถ้าหากบุญสามารถกำหนดเป็นตัวเลขได้ ผลก็คงจะออกมาประมาณนี้…
– ทำบุญให้กับพระได้บุญ 50
– ทำบุญให้กับผู้ด้อยโอกาสได้บุญ 60
– ทำบุญให้ผู้ยากไร้ได้บุญ 70
– ทำบุญให้ผู้อดอยากได้บุญ 80
– ทำบุญให้พ่อแม่ได้บุญ 100
“จัดอาหาร ล้วนชั้นเลิศ ถวายพระ
ต้องสละ ทั้งเวลาและ ทรัพย์สิน
หวังผลบุญ หนุนนำ ค้ำชีวิน
พระได้กิน ของดีกัน ทุกวันไป
พระแท้แท้ พ่อแม่เรา ที่อยู่บ้าน
ข้าวสักจาน เคยตักให้ ท่านไหม
ท่านกินอยู่ หลับนอน กันอย่างไร
แค่โทรไป วันละครั้ง ยังไม่มี
รีบเถอะครับ ทำบุญกับ พ่อแม่
ดีแน่แท้ ก่อนท่านตาย กลายเป็นผี
ผลบุญการ กตัญญู กตเวที
นั้นมากมี เหลือล้นพ้น ประมาณ
ต่อให้ตัก บาตรพระ เป็นล้านครั้ง
สร้างโบสถ์หลัง ใหญ่โต มหาศาล
ผลบุญไม่ เทียบเท่า ข้าวหนึ่งจาน
ที่เราท่าน ป้อนพ่อแม่ แค่ครั้งเดียว”
ควรทำบุญกับพ่อแม่อย่างไร?
จากคุณดังตฤณ ครูทางธรรมของคนไทยหลายๆ คน ที่ช่วยชี้แนะ คำสอนให้กับคนไทยจำนวนมาก เกี่ยวกับธรรมะที่ถูกต้องตามแนวทางของพระพุทธเจ้า
อย่าลืมส่งต่อ…ให้ลูกให้หลานอ่านกันบ้างนะครับ อย่ารู้หรืออ่านคนเดียว ส่งต่อมากๆ ก็ได้นะ ได้บุญโขมีความหมายดีนะครับ
ขอขอบคุณ : News69 / รูปภาพจากอินเตอร์เน็ตทุกแหล่งที่มา ขอขอบพระคุณอย่างยิ่ง
เรียบเรียง/ลำดับภาพโดย : HotNews69